FAQ

Podstawową różnicą między ubezpieczeniem tanie OC a tanie AC jest to, że tanie OC chroni nas tylko na wypadek roszczeń osoby trzeciej, w momencie kiedy to byliśmy zobowiązani pokryś szkodę osobie poszkodowanej. Natomiast ubezpieczenie AC jest polisą skierowaną do nas i do naszych strat. Należy również pamiętać o tym, że w ramach OC odszkodowanie może być wypłacone za szkody w mieniu jak i na osobie, AC świadczone jest w ramach ochrony tylko naszego mienia.

Co to jest OWU?

OWU - Ogólne Warunki Ubezpieczenia. Zawierając jakiekolwiek ubezpieczenie zwróć uwagę na zakres ochrony, wszystkie wyłączenia i zapoznaj się dokładnie z Ogólnymi Warunkami Umowy, gdzie znajdziesz pełne informacje na temat zawieranego ubezpieczenia.

Cena ubezpieczenia zależy od szeregu czynników, które mają związek zarówno z parametrami samego auta, jak i samą osobą ubezpieczającą. Do podstawowych elementów mających wpływ na cenę ubezpieczenia należy:

• marka i model samochodu, rocznik,
• wiek samochodu i poziom jego eksploatacji,
• pojemność silnika,
• wiek właściciela,
• przeszłość wypadkowa właściciela (bezszkodowa jazda),
• przeszłość ubezpieczeniowa właściciela (przebieg poprzednich ubezpieczeń, przyznane wcześniej zniżki),
• miejsce zamieszkania właściciela (natężenie ruchu i wypadkowość danego rejonu),
• cykliczność opłat (składka miesięczna, kwartalna, roczna).

Poza wyżej wymienionymi zmiennymi, ubezpieczyciel może wziąć pod uwagę również:

• zawód właściciela,
• czas posiadania prawa jazdy (doświadczenie),
• stan cywilny, liczba posiadanych dzieci,
• statystyki dotyczące danej marki pojazdu (prawdopodobieństwo kradzieży, awaryjność danego modelu).

Począwszy do dnia 1 maja 2004 r. (data wejścia Polski do struktur unijnych) na podstawie art. 25 ust 2. ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK zakres terytorialny pokrycia obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje zdarzenia powstałe na terytoriach państw, których biura narodowe są sygnatariuszami Porozumienia Wielostronnego (m.in. wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej). Od tego dnia wszystkie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z mocy prawa obejmują zakresem ochrony ubezpieczeniowej terytoria następujących państw:

Andora, Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Litwa, Łotwa, Malta, Niemcy, Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, Szwajcaria, Szwecja, Słowacja, Słowenia, Wielka Brytania, Włochy, Węgry, a od 1 stycznia 2012 r. także Serbia.

Wyjeżdżający do tych krajów nie muszą okazywać jakichkolwiek dodatkowych dokumentów. Istnieje bowiem domniemanie, że pojazd z polską rejestracją jest ubezpieczony w zakresie OC. Przekraczanie granicy, jak i poruszanie się po terytorium wyżej wymienionych krajów odbywa się na podstawie faktu zarejestrowania samochodu w Polsce i zaopatrzenia go w polskie tablice rejestracyjne i domniemania na ich podstawie istnienia ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Natomiast dokument tzw. „zielonej karty" należy nadal posiadać wjeżdżając na terytoria następujących państw:

Albania, Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Iran, Izrael, Macedonia, Maroko, Mołdawia, Rosja, Tunezja, Turcja, Ukraina.

Zielona Karta jest Międzynarodowym Certyfikatem Ubezpieczeniowym, który stanowi dowód, że posiadacz pojazdu jest objęty obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z prawem ubezpieczeniowym, które obowiązuje w kraju, w którym posiadacz tego pojazdu przebywa. Zielona Karta obowiązuje w krajach należących do tzw. Systemu Zielonej Karty. Zieloną Kartę można wykupić zarówno na terenie Polski, jak i przekraczając przejścia graniczne.

Nowy właściciel pojazdu, ponosi solidarną odpowiedzialność ze zbywcą pojazdu, za zapłatę składki z tytułu umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Solidarna odpowiedzialność istnieje w okresie od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu (od dnia nabycia) do dnia poinformowania zakładu ubezpieczeń o fakcie zbycia pojazdu i danych osobowych nabywcy (imię i nazwisko, adres zamieszkania i numer PESEL). Wyłączna odpowiedzialność za zapłatę składki należnej za okres do dnia przeniesienia prawa własności spoczywa na zbywcy. Odpowiedzialność za zapłatę składki należnej za okres od dnia poinformowania zakładu ubezpieczeń o zmianie właściciela spoczywa wyłącznie na nabywcy pojazdu.

Odpowiedzialność solidarna za zapłatę składki oznacza, że wierzyciel (zakład ubezpieczeń) posiada uprawnienie do wyboru osoby spośród dłużników (zbywcy i nabywcy), od której zażąda zapłaty składki za zaległy okres. Dłużnik, który spełni świadczenie uwalnia od konieczności zapłaty swoich współdłużników, czyli jeżeli np. zbywca opłaci składki zakład ubezpieczeń nie może domagać się jej zapłaty od nabywcy. Od dnia zawiadomienia zakładu ubezpieczeń o zbyciu pojazdu i ww. danych osobowych nabywcy, za zapłatę należnej składki jest odpowiedzialny wyłącznie nabywca, co wynika z kolei z art. 31 ust. 1 powołanej ustawy.

W związku ze wskazaną powyżej regulacją prawną, wydaje się, iż z perspektywy zarówno zbywcy jak i nabywcy pojazdu najlepszym rozwiązaniem jest uregulowanie kwestii płatności za składkę przez same strony umowy sprzedaży, tj. zbywcę i nabywcę pojazdu. Aby zabezpieczyć swoje interesy najlepiej to uczynić wpisując ten obowiązek w umowie sprzedaży pojazdu.

W opinii Rzecznika Ubezpieczonych, pomimo przedstawionych powyżej regulacji prawnych, konsument, w sytuacji podwójnego ubezpieczenia, powinien mieć jednak możliwość rozwiązania jednej z umów i z tych względów Rzecznik zainicjował odpowiednie zmiany legislacyjne, których efektem są, od dnia 11 lutego 2012 r., odmienne, od dotychczas obowiązujących, przepisy.

Zgodnie z art. 28 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK „Jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy (...)". Co do zasady mechanizm automatycznego zawarcia nowej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na okres 12 miesięcy (w razie nie złożenia wypowiedzenia) został utrzymany w stanie prawnym obowiązującym od 11 lutego 2012 r.

Oznacza to, że w razie niewypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC u dotychczasowego ubezpieczyciela nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu, na który została zawarta, oraz zawarcia w innym zakładzie ubezpieczeń kolejnej umowy ubezpieczenia OC, posiadacz ten zostaje objęty ochroną ubezpieczeniową w każdym z zakładów ubezpieczeń: dotychczasowym zakładzie oraz u kolejnego ubezpieczyciela. Konsekwencją takiego stanu rzeczy jest możliwość wystąpienia z żądaniem zapłaty składki przez każdy z zakładów ubezpieczeń.

Jednakże w przypadku umów zawartych po 11 lutego 2012 r. ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych pozwala ograniczyć ryzyko podwójnego ubezpieczenia.

Zgodnie z art. 28a, jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego jest w tym samym czasie ubezpieczony w dwóch lub więcej zakładach ubezpieczeń w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, i przynajmniej jedna z umów zawarta została automatycznie, to tak zawartą umowę można rozwiązać w drodze pisemnej w każdym czasie.

Na ogół w interesie konsumenta pozostaje by taką umowę rozwiązać możliwie prędko, gdyż za czas gdy umowa obowiązywała (zakład ubezpieczeń świadczył ochronę ubezpieczeniową) ubezpieczyciel może domagać się zapłaty składki.

Warto zauważyć, że aby móc rozwiązać umowę ubezpieczenia zawartą w trybie art. 28 (tj. zawartą automatycznie) wystarczy, że okresy ubezpieczenia obu umów ubezpieczenia OC, przynajmniej częściowo, będą się pokrywać.

Na marginesie warto zauważyć, że jeżeli doszłoby do zawarcia dwóch lub więcej umów ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w tym samym zakładzie ubezpieczeń na dokładnie ten sam okres to ubezpieczyciel może się domagać zapłaty składki tylko i wyłącznie z jednej z tych umów, chroniąc odpowiedzialność cywilną ubezpieczonego na podstawie wszystkich zawartych z nim umów ubezpieczenia.

Jedną ze zmian (art. 16 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., nr 11, poz. 66), w obowiązujących od dnia 11 lutego 2012 r. przepisach, jest również możliwość składania wszelkich oświadczeń związanych z umową ubezpieczenia (w tym wypowiedzenia!)  dowolnemu agentowi ubezpieczeniowemu współpracującemu z zakładem ubezpieczeń, z którym zawarta została dana umowa ubezpieczenia. Zakład ubezpieczeń nie może wyłączyć ani ograniczyć upoważnienia agenta ubezpieczeniowego do odbierania oświadczeń o wypowiedzeniu i odstąpieniu od umowy ubezpieczenia. Nie jest przy tym istotne, czy oświadczenie jest składane agentowi, który uczestniczył w zawieraniu danej umowy ubezpieczenia, czy też innemu agentowi danego zakładu ubezpieczeń.

W przypadku nadania oświadczenia o wypowiedzeniu lub odstąpieniu od umowy ubezpieczenia obowiązkowego przesyłką listową, za chwilę jego złożenia uważa się datę nadania oświadczenia w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego (Poczta Polska). Dlatego też oświadczenie o wypowiedzeniu umowy można wysłać ubezpieczycielowi najpóźniej na jeden dzień przed upływem okresu na który umowa została zawarta. Najlepiej uczynić to listem poleconym, zachowując potwierdzenie nadania przesyłki. Oświadczenie można oczywiście złożyć również osobiście w oddziale (pamiętając, by zachować dowód złożenia pisma, najlepiej na jego kopii).

Problem podwójnego ubezpieczenia pojawia się również w związku ze stosowaniem przepisu art. 31 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (w brzmieniu obowiązującym od 11 lutego 2012 r.), z którego wynika, że w razie przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, przechodzą prawa i obowiązki poprzedniego posiadacza wynikające z tej umowy. Nowy posiadacz pojazdu może umowę ubezpieczenia (zawartą przez poprzedniego właściciela) rozwiązać w każdym czasie, składając pisemne wypowiedzenie w siedzibie zakładu ubezpieczeń (oddziału), przesyłając pocztą lub u agenta współpracującego z tym zakładem ubezpieczeń.

Tak więc w sytuacji sprzedaży ubezpieczonego pojazdu, spotykamy się również z ryzykiem „wpadnięcia" w pułapkę podwójnego ubezpieczenia. W przypadku bowiem, kiedy nabywca pojazdu zawrze umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych z kolejnym zakładem ubezpieczeń, a nie dokonał wypowiedzenia takiej umowy zawartej przez zbywcę pojazdu z innym zakładem ubezpieczeń, znajdzie się również w sytuacji, w której obydwa zakłady ubezpieczeń będą mogły zażądać od nabywcy zapłaty składki lub jej części. Trzeba dodać, iż wraz ze sprzedażą pojazdu, zbywca każdorazowo ma obowiązek przekazania nabywcy dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych (zwykle będzie to dokument polisy). Na zbywcy ciąży również obowiązek powiadomienia zakładu ubezpieczeń w terminie 14 dni o fakcie zbycia pojazdu i o danych osobowych nabywcy obejmujących co najmniej imię, nazwisko, adres zamieszkania i numer PESEL lub w przypadku osób prawnych nazwę, siedzibę i numer REGON.

Jest to ważne, gdyż od chwili zbycia pojazdu do dnia powiadomienia zakładu ubezpieczeń zbywca ponosi z nabywcą solidarnie odpowiedzialność za zapłatę należnej składki.

Nabywca pojazdu, który zdecyduje się korzystać z ochrony ubezpieczeniowej wynikającej z umowy ubezpieczenia zawartej przez poprzedniego właściciela powinien pamiętać, że w aktualnym stanie prawnym wobec takiej umowy nie stosuje się art. 28, zatem nie ulegnie ona automatycznemu przedłużeniu z upływem okresu na który była zawarta.

Reasumując:

1. jeżeli mamy zawartą umowę ubezpieczenia OC na 12 miesięcy, ale chcemy zmienić zakład ubezpieczeń musimy najpierw wypowiedzieć obecną umowę ubezpieczenia, nie później niż na jeden dzień przed końcem okresu na który umowa była zawarta;
2. za datę złożenia wypowiedzenia przyjmuje się datę otrzymania wypowiedzenia przez zakład ubezpieczeń lub współpracującego z nim agenta ubezpieczeniowego, a w przypadku wysyłania wypowiedzenia Pocztą Polską z dniem nadania przesyłki listowej;
3. jeżeli nie dokonamy wypowiedzenia (zatem z mocy prawa zawrze się nowa umowa ubezpieczenia z dotychczasowym ubezpieczycielem) i zawrzemy umowę z nowym zakładem ubezpieczeń, oba zakłady ubezpieczeń będą mogły żądać od nas zapłaty składki; w takim przypadku mamy możliwość rozwiązania umowy ubezpieczenia zawartej automatycznie płacąc jedynie za czas faktycznie udzielanej ochrony (tj. do momentu złożenia wypowiedzenia);
4. nowy właściciel pojazdu wstępuje w prawa i obowiązki wynikające z umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej przez poprzedniego właściciela, zatem do końca okresu na który umowa była zawarta może korzystać z ochrony ubezpieczeniowej; umowa taka nie ulegnie automatycznemu przedłużeniu;
5. nowy właściciel pojazdu ma możliwość rozwiązania umowy ubezpieczenia OC zawartej przez poprzedniego właściciela składając pisemne wypowiedzenie. W takim przypadku powinien zadbać, aby zawrzeć inną umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych od dnia złożenia wypowiedzenia;
6. jeżeli nowy właściciel pojazdu nie wypowie umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej wcześniej przez sprzedającego (zbywcę) i jednocześnie zawrze inną umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC nastąpi tzw. podwójne ubezpieczenie OC; w takim przypadku obaj ubezpieczyciele będą mieli podstawy prawne do żądania składki za okres, w którym udzielali ochrony ubezpieczeniowej.

Dzięki uchwale Sądu Najwyższego nie ma już wątpliwości, że poszkodowany w wypadku komunikacyjnym ma prawo do uzyskania z OC komunikacyjnego sprawcy zwrotu kosztów wynajmu samochodu zastępczego. Tylko w wyjątkowych wypadkach ubezpieczyciel może odmówić pokrycia takich kosztów. Zachęcamy do zapoznania sie z głównymi zasadami postępowania w takich sytuacjach.

W dniu 17 listopada 2011 r. w odpowiedzi na zagadnienia prawne przedstawione przez Rzecznika Ubezpieczonych w sprawie zwrotu przez ubezpieczyciela z OC komunikacyjnego poniesionych przez poszkodowanego, będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, wydatków na najem pojazdu zastępczego, Sąd Najwyższy podjął uchwałę (sygn. akt III CZP 05/11) o następującej treści:

„Odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej." (pełne uzasadnienie)

W opinii Rzecznika Ubezpieczonych wskazana uchwała Sądu Najwyższego ma wyjątkowo doniosłe znaczenie dla skuteczności roszczeń poszkodowanych o zwrot poniesionych kosztów najmu pojazdu zastępczego. Usuwa bowiem wątplwości co do uprawnień osób, które wykorzystują pojazdy mechaniczne dla celów prywatnych. Do najważniejszych tez Sądu Najwyższego i ocen, które można wyprowadzić z przedmiotowej uchwały można zaliczyć:

1. W ocenie SN szkodę majątkową stanowią wydatki poniesione przez poszkodowanego na najem pojazdu zastępczego w okresie remontu uszkodzonego pojazdu albo przez okres niezbędny do nabycia nowego pojazdu, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.
2. Jeżeli poszkodowany nie mógł odtworzyć możliwości korzystania z pojazdu mechanicznego przy pomocy innego, wolnego pojazdu, znajdującego się w jego posiadaniu i nadającego się do wykorzystania, to wydatkiem celowym i ekonomicznie uzasadnionym jest koszt najmu pojazdu zastępczego o zasadniczo podobnej klasie do pojazdu zniszczonego lub uszkodzonego, jeśli stawki czynszu najmu odpowiadają stawkom obowiązującym na lokalnym rynku, a poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego w czasie remontu pojazdu lub w okresie niezbędnym do zakupu innego samochodu do realizacji czynności życia codziennego.
3. Refundacji podlegają wydatki rzeczywiście poniesione przez poszkodowanego na najem pojazdu zastępczego - czynsz najmu faktycznie zapłacony przez poszkodowanego lub niezaspokojony ale wymagalny.
4. Nie jest dopuszczalne żądanie poszkodowanego wynajęcia pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela i jego dostarczenia.
5. SN nie potwierdził, że zasady odpowiedzialności cywilnej dopuszczają możliwość uzależniania zwrotu wydatków na najem pojazdu zastępczego od statusu poszkodowanego (czy jest on przedsiębiorcą, czy osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej), czy od celu wykorzystywania pojazdu mechanicznego (do celów komercyjnych lub prywatnych).
6. Uprawnienie poszkodowanego, będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, do żądania zwrotu wydatków poniesionych na najem pojazdu zastępczego zostało powiązane z obiektywną potrzebą odtworzenia możliwości korzystania z uszkodzonego lub zniszczonego pojazdu - brakiem innego, wolnego i nadającego się do wykorzystania pojazdu mechanicznego w mieniu poszkodowanego oraz autonomią woli poszkodowanego (zachowaniem się poszkodowanego), tj. wykorzystywaniem pojazdu zastępczego do realizacji czynności życia codziennego.
7. Zaprezentowane przez SN rozumienie szkody w postaci poniesionych wydatków na najem pojazdu zastępczego spowoduje, że roszczenia poszkodowanych wykorzystujących pojazdy mechaniczne do celów prywatnych będzie miało charakter powszechny; zasadą będzie refundacja a odmowa lub redukcja wysokości odszkodowania będzie miała charakter wyjątkowy.
8. SN w pełni podzielił zaprezentowany przez Rzecznika Ubezpieczonych pogląd, że korzystanie przez poszkodowanego z własnego pojazdu mechanicznego nie może być odtworzone przez wykorzystywanie środków komunikacji publicznej, są to bowiem odmienne sposoby korzystania z rzeczy. Innymi słowy, nie można uzależniać refundacji kosztów najmu pojazdu zastępczego od konieczności wykazania przez poszkodowanego, że nie mógł on skorzystać ze środków komunikacji publicznej lub korzystanie z nich było niedogodne.
9. SN potwierdził swoje dotychczasowe stanowisko, że należne odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów najmu może być pomniejszone o zaoszczędzone przez poszkodowanego wydatki na eksploatację swojego pojazdu, tj. o wydatki, które zostałyby poniesione, gdyby samochód nie został uszkodzony lub zniszczony; przy czym SN w dotychczasowym orzecznictwie odrzucił dopuszczalność pomniejszenia wysokości należnego odszkodowania o tzw. „kilometrówki". W ocenie Rzecznika Ubezpieczonych brak jest także podstaw do ryczałtowego pomniejszenia kwoty odszkodowania o z góry przyjętą, stałą wartość procentową (np. 15%, czy 20%), nawet jeśli tego rodzaju potrącenie stosowane jest w niektórych systemach prawnych. Ocena wysokości zaoszczędzonych wydatków powinna odbywać się z uwzględnieniem okoliczności konkretnego przypadku.
10. Zdaniem SN najem pojazdu zastępczego nie jest celowy i ekonomicznie uzasadniony, jeżeli poszkodowany posiada inny, wolny i nadający się do wykorzystania pojazd mechaniczny lub wynajmując pojazd zastępczy nie zamierza z niego korzystać lub nie korzystał w okresie naprawienia szkody.
11. Odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów najmu pojazdu zastępczego nie jest uwarunkowane tytułem własności do rzeczy. Uprawnionym do świadczenia odszkodowawczego z powyższego tytułu może być właściciel pojazdu lub jego posiadacz, legitymujący się tytułem prawnym do władania rzeczą, który to utracił możliwość korzystania z rzeczy wskutek czynu niedozwolonego.
12. W ocenie SN do oceny roszczenia osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej można stosować dotychczasowe wytyczne, które ukształtowały się na tle najmu pojazdu zastępczego do kontynuowania działalności gospodarczej. Oznacza to m.in., że:
    • okres uzasadnionego i celowego najmu obejmuje rzeczywisty czas remontu uszkodzonego pojazdu (przy szkodzie częściowej) lub okres niezbędny do nabycia innego pojazdu mechanicznego (przy szkodzie całkowitej);
    • ubezpieczyciel może ponosić odpowiedzialność za poniesione wydatki na najem pojazdu mechanicznego również w przypadku opóźnienia w wypłacie odszkodowania za szkodę w pojeździe;
    • okres najmu będący konsekwencję biernego zachowania się poszkodowanego w rozpoczęciu naprawy uszkodzonego pojazdu lub zwłoka zakładu naprawczego w remoncie samochodu nie może obciążać ubezpieczyciela.